به گزارش روابط  عمومی سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور دکتر حسینی در این همایش در 5 محور، نقش و کارکرد های بازی را مورد توجه و تأکید قرار داد.

وی تصریح کرد: کار کرد اول بازی، به اجتماعی کردن مربوط می شود کودکان و دانش آموزان با بازی به ویژه بازی های دسته جمعی و گروهی ، اجتماعی می شوند و روند جامعه پذیری آنها به شکل مطلوب محقق می گردد.

دکتر حسینی افزود: بر اساس نظریه جورج هربرت مید، بازیها در سه مرحله یعنی دوره تقلید کورکورانه ، دوره بازی های فردی و دوره بازی های جمعی نقش اصلی در فرآیند تربیت اجتماعی کودکان را ایفاء می نمایند.

وی اظهار داشت: کارکرد دوم بازی ، هویت بخشی و هویت آفرینی است، بازی خصوصا بازی های بومی – محلی و آئینی و بازی های گروهی و جمعی موجب هویت آفرینی فرهنگ برای نسل جدید و کودکان و نوجوانان می گردد، یکی از اهداف مهم سند تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت هویت بخشی و هویت آفرینی است که بازی های بومی – محلی به خوبی در این راستا می توانند ایفای نقش نمایند ، به عبارتی ما نیازمند آن هستیم که بازی های هویت بخش ، هنر هویت بخش ، ورزش هویت بخش و فعالیت های هویت بخش را در نظام تعلیم و تربیت گسترش دهیم تا هویت آفرینی و هویت بخشی ، خصوصا هویت های دینی – ملی و محلی را در کودکان و نوجوانان تقویت کنیم .

دکتر حسینی با بیان اینکه نقش مهم و اساسی دیگر بازی به تأثیر آن در یادگیری مربوط می شود بیان داشت:هدف اصلی نظام و تعلیم و تربیت، سازمان دهی مطلوب یادگیری به ویژه در دوره ابتدایی است .

وی افزود: نظام تعلیم و تربیت در دوره ابتدایی، آموزش همراه با یادگیری را در برنامه های درسی خود وارد نموده است امروز بیش از 10 هزار مدرسه در سطح کشور، به اتاق های بازی مجهز شده اند و این روند باید ادامه یابد و اصولا بازی نه فقط در اتاق بازی بلکه در برنامه ریزی و کلاس درس همراهی تلفیقی و همیشگی با آموزش یابند.

دکتر حسینی در ادامه بیان کرد: کارکرد مهم دیگر یادگیری جنبه تفریحی و سرگرم کنندگی یادگیری است تفریح و سرگرمی نیاز همیشگی این دوره است  و خواهد بود ، و همواره بازی های فردی ، گروهی و اجتماعی یکی از مهمترین محورهای سرگرمی و تفریح بشر را به خود اختصاص داده و می دهد.

وی افزود: رشد کمی و کیفی بازی ها به ویژه ، بازی های گروهی و جمعی به این نیاز اساسی بشر و خصوصا در دوره دبستان و کودکی به نحوه بسیار مطلوبی پاسخ می دهد.

دکتر حسینی با تأکید بر اینکه اثر عمده دیگر بازی ایجاد فضا و افزایش سرمایه گذاری در جامعه است عنوان کرد:هر جامعه ای نیازمند حفظ و افزایش سرمایه اجتماعی است و مولفه عمده سرمایه اجتماعی ایجاد ارتباطات کلامی با تشکیلات و اتحاد است که بازی خصوصا بازی های جمعی زمینه های افزایش ارتباط به ویژه ارتباطات کلامی با نقش های ملیت و نگاه تشکیلات و نظم پذیری را فراهم می سازد و از این منظر نیز نقش قدرتمند و افزاینده ای را در افزایش و حفظ سرمایه اجتماعی ایفاء می کنند.

وی همچنین ادامه داد: نشاط و شادابی جمعی و فردی نیاز دیگر دانش آموزان و جامعه است که بازی این نیاز اساسی را به بهترین و سالمترین وجه پاسخ می دهد.

دکتر حسینی اضافه کرد: نشاط اجتماعی و فردی نیاز دیگر مردمان و جامعه است، که باید نظام تعلیم و تربیت و نیز نهادهای فرهنگی – اجتماعی و ورزش و خانواده ها باید به شکل مطلوب به آن پاسخ گویند، که بازی های جمعی و بومی و محلی این نیاز را خصوصا به شکل سالم و در محیط های مفرح پاسخ می گویند.

وی عنوان کرد: امروزه در جامعه گاه نشاط جمعی دچار آسیب ساختار شکنی از یک سو و قالب نگری از دیگر سو می گردد که بازی های جمعی ، بومی و محلی می تواند از این جهت نقش بی بدیلی را در سالم سازی فرد و جامعه ایفاء نماید.