به گزارش روابط عمومی آموزش وپرورش استثنایی کردستان، معلم ایمان را بر لوح جان و ضمیرهای پاک، حک می‌کند، ندای فطرت را به گوش همه می‌رساند، سیاهی جهل را از دل‌ها می‌زداید و زلال دانایی را در روان بشر جاری می‌سازد. دغدغه معلم  این است که حیات بشری، بر مدار ارزش‌ها و کرامت انسانی بچرخد و شناخت خدا و مکتب و دین، همت اساسی آدمی باشد. روز معلم بهانه‌ای شد تا با دو نفر از معلمان فداکار و ایثارگر مریوانی بیشتر آشنا شویم. 

پرستو و کیانوش کریمی روشندلان کردستانی با عزم و اراده خود در آموختن تعلیم و تعلم به همنوعان خود نشان دادند که برای آموختن نیازی به دیدن نیست و معلولیت هیچ‌گاه نمی‌تواند انسان را از رسیدن به آرزوهای بزرگش بازدارد.

این خواهر و برادر مریوانی در مدرسه استثنایی باغچه بان شهرستان مریوان عاشقانه الفبای عشق را به هم‌نوعان خود مشق می‌کنند.

این دو روشندل کارشناس ارشد روانشناسی عمومی هستند که به مدت پنج سال است که در این مدرسه استثنایی با حضور در کنار هم‌نوعانش درس امید، تلاش، کوشش و پشتکار را به شاگردانش می‌آموزد.

پرستو کریمی، این معلم مریوانی در مورد آرزو و عشق خود به شغل معلمی می‌گوید: از دوران کودکی یکی از آرزوها و خواسته‌های درونی من شغل معلمی به‌ویژه ایجاد نور امید در دل هم‌نوعان خودم و کمک به خانواده‌های آنان بود.

وی برای تحقق این آرزوی دیرینه خود تمام تلاش خود را به‌کار گرفته و بعد از دریافت مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی کار خود را به همراه برادرش در مدرسه استثنایی باغچه بان آغاز کرد و برهمین اساس آموزش خط بریل به دانش‌آموزان نابینا را آغاز کرده است.

این معلم به ناراحتی و ناامیدی خانواده‌ها در آموزش کودکان نابینا اشاره و می‌گوید: وقتی خانواده‌ها در این زمینه با بنده درددل می‌کنند من در اولین اقدام آموزش خط بریل را به کودکانشان آغاز می‌کنم و وقتی آنان موفق به یادگیری و خواندن و نوشتن می‌شوند خوشحالی خانواده‌ها بزرگترین دست مزدم است.

کیانوش کریمی نیز شغل معلمی را راهبری عنوان می‌کند و بیان می‌کند: معلم کسی است که در شرایط سخت می‌تواند دست یک خانواده و دانش‌آموز را بگیرد و ارشاد و هدایت کند، پس ارشاد مهم‌ترین وظیفه یک معلم است.

عشق ورزیدن به هم‌نوع یکی از زیباترین جلوه‌های عشق به معبود است و در این میان معلمان جلوگران این عشق حقیقی هستند که با شیره جان خود نور امید، ایثار و فداکاری را به شاگردانشان می‌آموزند تا آنان نیز مسیر هدایت خود را با هدایت معلمان‌شان برگزینند. حال اگر توفیق خدمت به عزیزانی نصیب انسان باشد که دنیایشان پر از رنگ‌های زیبا و شور زیبای درونی است، لطفی وصف‌ناپذیر دارد.