به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی،  این روایت معلمی است که سال ۸۸ در رشته آموزش ابتدایی دانشگاه تربیت معلم پذیرفته شد. معلمی  که در منطقه های صعب العبور عشایری شروع به کار کرد  و حدود دو سالی است که  با علاقه شخصی معلم مدرسه استثنایی «بشارت» شهر قلعه تل بخش مرکزی شهرستان باغملک استان خوزستان شده است.

وقتی حرف از دانش‌آموزان با نیازهای ویژه به میان می‌آید به معلمانی می‌رسیم که عاشقانه وارد میدان دانایی شده‌اند و هر چه در توان دارند در طبق اخلاص می‌گذارند.
«سامان رمضانی» معلم مدرسه استثنایی بشارت  قلعه تل اکنون در کلاس خود سه دانش آموز با نیازهای ویژه  پایه اول دبستانی دارد.

به دلیل شیوع کرونا در کشور و تعطیل شدن آموزش حضوری در  مدارس، قرار بر این شد که از ظرفیت آموزش مجازی در تعلیم و تربیت دانش آموزان استفاده شود،  اما این امکان برای «حنانه» دانش آموز کم توان ذهنی فراهم نبود. حنانه در منطقه محرومی زندگی می کند، گوشی هوشمند ندارد و پدر و مادرش به دلیل نداشتن سواد نمی توانستند در  درس هایش به او کمک کنند.
‏
برای اینکه حنانه از آموزش محروم نماند، معلمش چاره ای نداشت هفته ای دو یا سه بار به محل زندگی حنانه برود تا او از آموزش دور نماند. سواد نداشتن والدین حنانه و هم چنین نداشتن خواهر و برادر باعث می شد روزهایی که معلم به خانه آن ها نمی‌رفت، کسی نمی‌توانست در  درس ها و تکالیف به حنانه کمک کند.
پدر و مادر حنانه روزهایی که آقای معلم برای آموزش حنانه به منزلشان میرفت با علاقه کنار حنانه می نشستند، به درس گوش می دادند، مثل حنانه تکرار و تمرین می کردند، از روی درس می خواندند، شمارش می کردند، می نوشتند و تکالیف را انجام می دادند.
همین علاقه والدین باعث شد آقا معلم به پدر و مادر حنانه  هم آموزش دهد. در محیط باز کنار خانه روی موکت می نشستند و فرآیند آموزش را به پیش می بردند و  الان  تا جایی که به حنانه آموزش داده شده است پدر و مادر حنانه  هم آموزش دیده اند.

«سامان رمضانی» علاوه بر آموزش حضوری به حنانه به دو دانش آموز دیگرش هم در بستر شبکه شاد درس می‌دهد. یکی از آن ها بیماری زمینه ای دارد و به خاطر کرونا و نگرانی والدین آموزش حضوری ندارد، ولی معلم برای دانش آموز دیگر تقریبا هفته ای یک بار به منزلش برای رفع اشکال و تمرین مراجعه می کند.

این چند جمله روایتی از عشق معلمی است که با همه وجود تلاش می‌کند تا گوشه‌ای از علم و آگاهی را از چشمه دانش به دانش‌آموزانش، بچشاند؛ در این مسیر خستگی‌ناپذیر است؛ فرسنگ‌ها راه را می‌پیماید و مسیرهای طولانی را تحمل می‌کند تا برجهل و بی‌سوادی خط بطلان بکشد.

کیلومترها مسیر رفت و برگشت برای این است تا مبادا صفحات کتاب درسی دانش‌آموزان با گذشت روزها ورق نخورد و از درس عقب بمانند؛ یک مسیر طولانی که عشق و علاقه آن را کوتاه‌تر می‌کند.

‏ویدئو این روایت را در پایین صفحه مشاهده نمایید.