به گزارش روابط‌عمومی و امور بین‌الملل سازمان آموزش‌وپرورش استثنایی؛ دکتر سمیرا غلامیان در این نشست که به صورت زنده از شبکه شاد  نیز پخش شد، در خصوص طراحی تمرین در شرایط کرونا و قرنطینه برای دانش آموزان استثنایی گفت: کودکان و نوجوانان 5 تا 17 سال باید حدقل 60 دقیقه در روز فعالیت بدنی متوسط تا شدید داشته باشند  و این گروه سنی حدقل باید 3 بار در هفته فعالیت هایی را انجام دهند که باعث تقویت عضلات و استخوان ها می شوند.
وی به سه مشخصه اصلی برنامه های تمرینی اشاره کرد و گفت:  برنامه های تمرینی باید قابلیت اجرا، دوره  اجرا و هدف از قبل تعیین شده داشته باشد.
غلامیان در خصوص اجزای یک جلسه تمرین گفت: اجزای یک جلسه تمرین شامل گرم کردن، قسمت اصلی تمرین و سرد کردن است.
وی به تاثیر فعالیت بدنی در کودکان استثنایی اشاره کرد و گفت: فعالیت بدنی در کودکان استثنایی باعث هماهنگی حرکتی، آمادگی قلبی- عروقی، رشد رفتار اجتماعی  و مهارت های ارتباطی، بهبود کیفیت زندگی، کاهش رفتار پرخاشگرانه و کاهش استرس و مشکلات رفتاری می شود.
در ادامه دکتر معصومه هلالی زاده در خصوص مشکلات فقر حرکتی  دانش  آموزان استثنایی  در  دوران قرنطینه  خانگی گفت:  درمیان کودکان استثنایی به دلیل نقص در عملکرد شناختی و حرکتی  در افراد با  کم توانی ذهنی این افراد به فعالیت کمتری  در طی زندگی می پردازند و حتی در سراسر مراحل  زندگی بدون فعالیت هستند.
وی با بیان اینکه این افراد در اجرای وظایفی که شامل  ترکیبی از دو فعالیت باشد بسیار ضعیف تر عمل می کنند،گفت: آن ها هم چنین به طور قابل ملاحظه ای در حفظ تعادل ایستا و پویا با مشکل مواجه هستند و این ضعف با حرکت های ناموزون و افزایش احتمال سقوط آشکار می شود.
هلالی زاده در ادامه گفت: افراد دارای کم توانی ذهنی آمادگی بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی- عروقی، دیابت، پوکی استخوان و چاقی دارند و در صورت عدم برنامه ریزی مناسب برای گنجاندن فعالیت فیزیکی  در برنامه زندگی این کودکان همانند سالمندان به سرعت به سمت بی تحرکی و کاهش سطح عملکرد جسمانی پیش می روند.
در پایان این نشست دکتر علی کاشی  به ملاحظات فعالیت بدنی  و رفتار حرکتی در دوران کرونا برای دانش آموزان استثنایی پرداخت و گفت: سمت و سوی آموزش افراد کم توان به سمت آماده سازی  این افراد برای حضور در جامعه است و آماده نمودن این افراد برای کسب شغل وزندگی مستقل از مهمترین اهداف آموزشی بالاخص برای افراد با کم توانی ذهنی است.
وی با بیان این که این افراد نمی توانند در مشاغلی که نیازمند توانایی های ذهنی است موفق باشند و از آن ها در مشاغلی استفاده می شود که نیازمند کارهای جسمانی است، گفت: داشتن سلامت جسمی از مهم ترین اجزای هر برنامه ی آموزشی برای افراد با کم توانی و بالاخص افراد با کم توانی ذهنی است.
وی به  وضعیت جسمانی افراد کم توان  ذهنی اشاره کرد و گفت: افراد کم توان ذهنی در فاکتورهای مختلف آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی و عملکرد حرکتی نسبت به سایر افراد دارای ضعف هستند و ترکیب بدنی نیز در این افراد در مقایسه با همتایان سالم خود در وضعیت بدتری قرار دارد. 
کاشی در ادامه گفت: همچنین  این افراد دارای سطوح کمتر قدرت عضلانی و ظرفیت قلبی عروقی در مقایسه با افراد سالم هستند که این عوامل منجر به کاهش فعالیتش بدنی و در نهایت کاهش کیفیت زندگی در این افراد می شود.
وی درخصوص تاخیر  و ضعف در رشد مهارت های حرکتی گفت:  افراد کم توان در تمامی مراحل رشد مهارت های حرکتی نسبت به سایر افراد همتای خود دارای تاخیر و عقب ماندگی هستند.
وی افزود: نتایج تحقیقات نشان داده است که هنگامی که عملکرد حرکتی توسط آزمون لینکلن اوزرتسکی سنجیده می شود افراد کم توان ذهنی دارای عملکرد ضعیف تری نسبت به همتایان خود هستند.
کاشی به  نتایج تحقیقاتی که با همین آزمون بر روی افراد سندرم داون گرفته شده است اشاره کرد و گفت: متعاقب اجرای تمرینات بدنی مهارت های حرکتی این افراد می تواند بعد از 12 هفته تمرین بدنی بهبود معنی داری داشته باشد.