به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی به نقل از الفبا، معلمی اشتیاقی بی پایان برای رسیدن به آرزوهای آقا معلّم خوزستانی است. آرزوهای بلندی که در تمام سالهای آموزگاری اش برای رشد و دانش آموختگی شاگردانش در ذهن پرورانیده است. رشید محمد حسینی حاجی ور،  29 سال است که در مناطق عشایری و کم برخوردار لالی پای تخته ی کلاس های درس می رود و در مقطع دبستان به دانش آموزان عشایری چند پایه درس می دهد.

معلمی فراتر از رسالت معلمی

 این آقا معلم خوزستانی با اینکه در آستانه بازنشستگی است اما؛ هیچگاه متقاضی انتقال به مدارس شهری نبود چرا که افتخارش را خدمت به فرزندان عشایری می داند. خدمتی که سالهاست از وظایف معلمی اش فراتر رفته و به عنوان میراثی گرانقدر؛ مزیّـن به مهر و نیکی، در جای جای منطقه ای به نام لالی خوزستان به یادگار خواهد ماند.

رشید محمد حسینی در سال 1371 با ورود به دانشسرای تربیت معلم، دفتر پرافتخار زندگی اش را به واژه ی معلّمی آراست. او سالها در کلاس های سنگی، کپری و چادری در مناطق صعب العبور لالی به شاگردانش درس دوستی، مهرورزی، علم اندوزی، تلاش و خودباوری داد و در تمام این سالها همواره نگران فضاهای ناایمنی بود که نام کلاس درس را بر خود داشتند.

تصمیم گرفتم به جای مدارس کانکسی، چادری و سنگی کلاس درس استاندارد بسازم

او برای حفظ سلامتی دانش آموزانش تصمیم گرفت همزمان با تدریس و پیشبردن فرآیند تعلیم و تربیت، کلاس های درس ایمن بسازد و در حال حاضر موفق شده است که با مشارکت خیرین سه مدرسه در مناطق عشایری تل حاجعلی، هارکیزه و دوتالکی لالی احداث کند و شادی را میهمان لحظات دختران و پسرانی سازد که به دست تعهد و مسئولیت شناسی معلمشان صاحب مدرسه شدند.

با وزش باد؛ چادری که کلاس درس مان بود از جای کنده می شد!

شاگردان این آقا معلّم به الـفبا گفتند: درس خواندن در چادر خیلی سخت بود. وقتی که باد می وزید چادری  که کلاس درس ما بود از جای کنده می شد. در زمستان هم  باران و رعد و برق می آمد و در تابستان از گرمای هوا و حشرات مزاحم در امان نبودیم. ولی امروز در کلاس هایی درس می خوانیم که دیوار و سقف دارند و ایمن هستند و از این بابت خیلی خوشحالیم.

ساخت اولین مدرسه یک کلاسه در منطقه عشایری تل حاجعلی

رشید محمد حسینی که از بدو استخدام به عنوان معلم به مناطق عشایری لالی گام نهاد به الـفبا گفت: ساخت مدارس استاندارد را برای اولین بار در سال 1395 با کمک خیرین آغاز کردم و برای دانش آموزان دبستان هدایت تل حاجعلی که در یک مدرسه کانکسی تحصیل می کردند، مدرسه ای یک کلاسه با زیر بنایی معادل 40 مترمربع احداث کردیم.

محمد حسینی که در تمام مراحلی احداث ساختمان مدارس شخصا حاضر است و گاهی مصالح ساختمانی را با خودرو شخصی اش به محل ساخت می رساند، به الفبا گفت: پس از انجام مقدمات واگذاری زمین برای ساختمان مدارس، به سراغ خیرین می روم و این عزیزان هم همیشه با طیب خاطر برای ساخت فضاهای آموزشی ایمن در کنار ما و دانش آموزان هستند.

ساخت دومین مدرسه یک کلاسه در منطقه عشایری هارکیزه

این معلم خوزستانی علی رغم اینکه ساکن شهرستان لالی است اما بیشتر وقت خود و روزهای تعطیلش را در منطقه محل خدمتش و در میان دانش آموزان سپری می کند،  او به الـفبا گفت: مدرسه یک کلاسه استقلال نیز به عنوان دومین مدرسه در منطقه عشایری هارکیزه لالی با زیر بنای 40 مترمربع با کمک خیرین بزرگوار احداث شد و این بار  توانستیم  یک مدرسه استاندارد و ایمن را جایگزین یک مدرسه چادری کنیم.

محمد حسینی که خود نیز عشایر زاده است، افزود: من خودم در زیر چادر درس خواندم و سختی های تحصیل در شرایط اینچنینی را لمس کردم و دلم نمی خواهد که شاگردانم این مرارت ها را متحمل شوند.

ساخت سومین مدرسه با دوکلاس درس در منطقه عشایری دوتالکی

او که سومین مدرسه را برای دانش آموزانش در سال  1399 احداث کرد، به الـفبا گفت: ساختمان مدرسه استقلال به عنوان مدرسه سوم  نیز در اسفندماه سال گذشته برای دانش آموزان منطقه عشایری دوتالکی افتتاح شد و به بهره برداری رسید. این مدرسه دارای دو کلاس درس است که در مساحت 80 متر مربع ساخته شده است.

 این معلم خوزستانی این را هم گفت که تا آخرین لحظاتی که به عنوان معلم در آموزش و پرورش حضور دارد می خواهد که در کنار دانش آموزان عشایری بماند چرا که معتقد است فرزندان عشایری کودکان و نوجوانان دانشمند و جویای نامی هستند که از استعدادها و قابلیت های فراوانی برخوردار هستند و تعلیم و تربیت آنان باید با حساسیت و توجهی وافـر دنبال شود. امروز برخی از دانش آموزان سالهای پیش آقای محمد حسینی هم خانم معلّم و آقا معلّم شده اند و به مناطق عشایری لالی برگشتند تا در کنار معلم دوران مدرسه شان تدریس کنند. معلم های فداکار و دلسوزی که فداکاری و دلسوزی را از آقای محمد حسینی فرا گرفته اند.