به گزارش روابط عمومی آموزش وپرورش استثنایی کردستان ،نیما کمانگر پور دانش آموز طیف اوتیسم متوسطه حرفه ای دوره دوم مدرسه با نیازهای ویژه بعثت کامیاران است که اوتیسم این توانایی را به او داده تا هر چیزی را که در اطرافش می بیند با کوچکترین جزییات در حافظه اش ثبت و به راحتی و با ظرافتی باور نکردنی آن را روی بوم نقاشی بیاورد. 

نیما کمانگر پور 17 ساله نخبه نقاشی با حافظه بسیار قوی است که اختلال وجودیش مانند بسیاری دیگر از مبتلایان به اوتیسم او را به انزوا نکشانده ،بلکه به استعدادی در وجود او مبدل کرده تا خانواده اش داشتن او را تمامی دارایی دنیایی خود بدانند.

این دانش آموز با نیاز ویژه  تصاویر کامیون و ماشین های سنگین را با جزئی ترین ریزه کاری ها حتی در حد حفظ شماره پلاک آنها به حافظه سپرده و بعد آنها را به صورت کاملاً دقیق و با رعایت تمامی اصول نقاشی از جمله پرسپکتیو، نقش، رنگ و غیره بر روی کاغذ نقاشی می آورد ،این توانایی در حالی است که این دانش آموز با نیاز ویژه تاکنون هیچگونه آموزشی ندیده و این کارها را در فضای خانه خودشان انجام می دهد و متاسفانه به خاطر ناتوانی مالی، توانایی و استعدادهای او در گوشه خانه و در میان اعضای کوچک خانواده اش مغفول و پنهان مانده است.

 مادر نیما در خصوص استعداد این فرزندش گفت: نیما از کودکی به خودرو ازجمله ماشین های سنگین علاقه خاصی نشان می داد اما از حدود 7 سال پیش ما متوجه شدیم که فرزندمان نقاشی ماشین هایی که از کنارشان رد می شویم را با رعایت جزئیات کاملا و دقیق درحافظه خود ذخیره کرده و همین که مداد و ورقی به دست آورد فوری آن را کاملاً دقیق می کشد.

 وی با بیان اینکه استعداد بسیار بالای نیما در استفاده از نرم افزارهای مختلف کامپیوتر باعث شده از سال گذشته طراحی انواع ماشین ها را با نرم افزارهای مختلف آغاز کند افزود :کشیدن هر نوع خودرو به خصوص ماشین های سنگین برایش دارای بالاترین لذت زندگی است که اگر از او گرفته شود ووسایل نقاشی برای او تأمین نشود پرخاشگر می شود.

مادر این دانش آموز با نیاز ویژه ضمن اشاره به حافظه بسیار بالای او به خصوص دربه حافظه سپردن جزئیات، اظهار کرد: نیما در طراحی طبیعت و پورتره انسان هم بسیار توانا است اما کشیدن و به حافظه سپردن خودروها برایش به بالاترین سرگرمی زندگیش تبدیل شده است .

شایان ذکر است اوتیسم اختلالی عصبی تحولی است که ازسن ٢یا سه سالگی به بعدخود را نشان می دهد ، محور اصلی آن ناتوانی کودک در برقراری ارتباط با سایرین است که به صورت طیفی از شدیدترین علائم متوسط و خفیف به وسیله نقص در واکنش‌های اجتماعی، ارتباطی ، رفتارهای تکراری و محدود مشخص می‌شود.