به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان آموزش ‌و پرورش استثنایی،  در امتداد ایثارگری های معلمان در ماه های اخیر که در میدان مبارزه با کرونا از هیچ تلاشی برای آموزش دانش آموزان دریغ نمی کنند، قربانعلی عسگری از معلمان ایثارگری است که با تلاش های شبانه روزی خود کار آموزش 11 دانش آموز استثنایی در 8 پایه و سه مقطع تحصیلی را در روستای پادنای سمیرم بر عهده گرفته است.

وی در خصوص شرایط این مدرسه استثنایی می گوید: ۴ دانش‌آموز دوره ابتدایی، ۳ دانش‌آموز دوره متوسطه اول و 4 دانش‌آموز دوره متوسطه دوم دارم، یکی از آنها ناشنوا و یکی دیگر نیز نابینا است. به دلیل بعد مسافت و مشکلاتی که برای رفت و آمد دارند قرارداد سرویس و بیمه آنها را منعقد کردم و خودم با ماشین شخصی و بدون دریافت هزینه از خانواده ها آنها را از روستاهای اطراف که از ۱۰ تا ۳۵ کیلومتر با مدرسه فاصله دارند به مدرسه می‌آورم و پس از اتمام کلاس‌ها به منزل باز می‌گردانم.

عسگری ادامه داد: به دلیل اینکه این دانش‌آموزان نمی‌توانند به صورت مجازی مورد آموزش قرار گیرند باید تدریس را به صورت درسنامه ادامه دهم و در هفته نیز دو روز  به صورت حضوری و با رعایت پروتکل های بهداشتی کلاس‌ها را در محل مدرسه برگزار می‌کنم.

وی خاطر نشان کرد: حدود ۸ دانش آموز داشتم که به مدرسه عادی برگشتند و امسال هم دو دانش آموز پایه اول دارم که با تلاش خانواده‌ها سعی می‌کنیم به مدرسه عادی بازگردانده شوند.

عسگری ادامه داد: انتظاری از کسی ندارم و چون با عشق کار می کنم حرفی نمیزنم، البته آموزش و پرورش برای مدرسه ما اولویت خاصی قائل است چراکه در این منطقه پادنا یک مدرسه استثنایی داریم. اگر علاقه وجود داشته باشد و آدم از دل خود مایه بگذارد مطمئناً مشکلی پیش روی ما نخواهد بود و لذت کار دوچندان خواهد شد.

شایان ذکر است؛ وی متولد سال ۱۳۶۰ و ساکن روستای شهید در منطقه پادنای سمیرم است. وی از سال ۱۳۷۹ وارد آموزش و پرورش استثنایی شده و پس از تدریس در مدارس استثنائی زرین شهر به سمیرم منتقل می شود. عسگری از سال ۱۳۹۰ در مدرسه استثنایی امید که به صورت ضمیمه‌ای در شهرستان سمیرم فعال بوده آغاز به کار می‌کند و در سال ۹۷ با همکاری آموزش و پرورش سمیرم ساختمانی در اختیار وی قرار می گیرد تا مدرسه دانش‌آموزان استثنایی را در روستای پادنا سمیرم برپا کند.

وی دارای دو فرزند است و به دلیل  تحصیل فرزندش در رشته ریاضی مجبور شده همسر و فرزندان را در سمیرم سکونت دهد، علاقه خود به دانش‌آموزان را پنهان نمی‌کند و با خنده می‌گوید: علاقه‌ای ندارم در مدارس عادی تدریس کنم، ۹ سال پیش که به این مدرسه آمدم پیشنهاد تدریس در مدارس عادی را داشتم اما لذت آموزش به این دانش آموزان با هیچ چیز دیگری قابل جبران نیست چرا که این دانش‌آموزان فقط با محبت به آرامش می‌رسند و فکر می‌کنم این کمترین کاری است که می شود برای آنها انجام داد.