به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی؛ دکتر به پژوه در این نشست که به‌صورت زنده از شبکه شاد نیز پخش می‌شد، اظهار کرد: کودک استثنایی، کودکی است که از جنبه ها گوناگون رشدی حدقل در یکی از ابعاد رشد در کنار همسالان خود تفاوت قابل ملاحظه ای داشته باشند.
وی افزود: کودکان با نیاز ویژه کودکانی هستند که نیاز های عمومی و ویژه  گوناگونی دارند و کار تعلیم و تربیت پاسخ  به نیاز های آنان است.
وی گفت: لازمه کار با کودکان استثنایی این است که نسبت به آن ها شناخت کافی  وجود داشته باشد و اولین وادی شناخت، مخاطب شناسی  و  شناسایی نیازهای عمومی و ویژه کودک است.
وی با بیان اینکه وادی دوم شناخت این است که تعلیم و تربیت چیست، گفت: تعلیم و تربیت عادی و ویژه تعریف یکسانی دارند و  هر دو به دنبال این هستند که توانایی بالقوه را به  توانایی بالفعل تبدیل کنند.
‏به پژوه گفت: وادی سوم شناخت هدف های ویژه تعلیم و تربیت است که شامل  آماده سازی فرد برای زندگی در دنیای واقعی، مستقل سازی و قادرسازی برای رفع نیازها است.
وی افزود: وادی چهارم، شناخت اصول تعلیم و تربیت  و وادی پنجم  روش ها، ابزار، وسایل و مواد آموزشی است.
وی تصریح کرد:  ۵ رکن اصلی  تعلیم وتربیت یاددهنده، یادگیرنده،  روش های یاددهی یادگیری، موضوع یادگیری و یاددهی  و فضای یادگیری و یاددهی  است.

وی با بیان اینکه فلسفۀ آموزش و پرورش فراگیر  بر پایۀ  هدف‌های‌ نهضت عادی‌ سازی بنا شده است، گفت: طرفداران‌ آموزش فراگیر‌ معتقدند که‌ آموزش فراگیر،‌ فرایندی‌ برای‌ ایجاد فرصت‌های‌ برابر آموزش‌ و رشد همه جانبۀ کلیه‌ افرادی‌ که‌ قادر هستند در یک‌ محیط‌ عادی‌ رشد کنند، است.

وی با بیان اینکه طرفداران‌ آموزش فراگیر‌ اعتقاد دارند که‌ آن‌ گروه‌ از دانش‌آموزانی‌ که‌ در موقعیت‌های‌ بسته‌ و جداگانه‌ آموزش‌ می‌بینند، در حقیقت‌ از محیط‌ یادگیری‌ طبیعی‌ و واقعی‌ محروم‌ هستند. اظهار کرد: بنابراین‌، این‌ گروه‌ از دانش‌آموزان از لحاظ‌ بهره‌مندی‌ از فرایند اجتماعی‌ شدن‌ در مقایسه‌ با دانش‌آموزان عادی‌ در شرایط‌ نامساوی‌ و نابرابر به‌ سر می‌برند.
‏به پژوه با بیان اینکه منتقدان آموزش فراگیر‌ به‌ حق‌ این‌ نکته‌ را یادآور می‌شوند که‌ صرفاً یکپارچه سازی مکانی یا فیزیکی هدف‌های‌ آموزش فراگیر را تضمین‌ نمی‌کند و یکپارچه‌سازی‌ فیزیکی‌ را مورد انتقاد قرار می‌دهند و کیفیت‌ خدمات‌ عرضه‌ شده‌ در برنامه‌های‌ تلفیقی‌ را زیر سؤال‌ می‌برند افزود: بر این اساس برنامه‌های آموزش فراگیر لازم است به سوی یکپارچه سازی اجتماعی و یکپارچه سازی کارکردی تغییر یابد و اصلاح شود.
‏وی با بیان اینکه  طرفداران آموزش فراگیر توجه به رشد همه جانبه و توجه به نیاز های همه جانبه  را مد نظر قرار می دهند، گفت: آموزش مهارت‌های مربوط به حواس،  آموزش مهارت های حرکتی ظریف و درشت، مهارت های مراقبت از خود، مهارت های گفتار، مهارت های ادارکی، مهارت های اجتماعی، مهارت های تقلیدی، مهارت های پیش حرفه ای و حرفه ای و مهارت های زندگی مستقلانه از جمله مواردی است که در آموزش فراگیر باید به آن توجه شود.